خالی تر از سکوتم ، از نا سروده سرشار

حالا چه مانده از من ؟... یک مشت شعر بیمار

انبوهی از ترانه ، با یاد صبح روشن

اما... امید باطل... شب دائمی ست انگار

با تار و پود این شب باید غزل ببافم

وقتی که شکل خورشید ، نقشی ست روی دیوار

دیگر مجال گریه از درد عاشقی نیست

بار ترانه ها را از دوش عشق بردار

بوی لجن گرفته انبوه خاطراتم

دیروز: رنگ وحشت ، فردا: دوباره تکرار

وقتی به جرم پرواز باید قفس نشین شد

پرواز را پرنده ! دیگر به ذهن مسپار

شاید از ابتدا هم تقدیر من سفر بود

کوچی بدون مقصد از سرزمین پندار

از پوچ پوچ رویا ، تا پیچ پیچ کابوس

از شوق زنده بودن... تا خنده ای سرِ دار

از عشق مکن شکوه که جای گله ای نیست

بگذار بسوزد دل من مسئله ای نیست

من سوخته ام در تب ، آنقدر که امروز

بین من و خورشید دگر فاصله ای نیست

غمدیده ترین عابر این خاک منم من

جز بارش خون چشم مرا مشغله ای نیست

در خانه ام آواز سکوت است ، خدایا

مانند کویری که در آن قافله ای نیست

می خواستم از درد بگوییم ولی افسوس

در دسترس هیچکسی حوصله ای نیست

شرمنده ام از روی شما بد غزلی شد

هرچند از این ذهن پریشان گله ای نیست

بگذار سر به سینه ی من تا که بشنوی

آهنگ اشتیاق دلی درد مند را

شاید که بیش از این نپسندی به کار عشق

آزار این رمیده ی سر در کمند را

بگذار سر به سینه ی من تا بگویمت

اندوه چیست، عشق کدامست، غم کجاست

بگذار تا بگویمت این مرغ خسته جان

عمریست در هوای تو از آشیان جداست

دلتنگم، آنچنان که اگر بینمت به کام

خواهم که جاودانه بنالم به دامنت

شاید که جاودانه بمانی کنار من

ای نازنین که هیچ وفا نیست با منت

تو آسمان آبی آرامو روشنی

من چون کبوتری که پرم در هوای تو

یک شب ستاره های تو را دانه چین کنم

با اشک شرم خویش بریزم به پای تو

بگذار تا ببوسمت ای نوشخند  صبح

بگذار تا بنوشمت ای چشمه ی شراب

بیمار خنده های توام ، بیشتر بخند

خورشید آرزوی منی ، گرم تر بتاب

امروز کتاب فال حافظو باز کردم و این غزل اومد:

شراب تلخ میخواهم که مرد افگن بود زورش.....مگر یکدم بیاسایم ز دنیا و شرو شورش

.....

پیش خودم گفتم:این حافظ که در اون زمان دور از تکنولوژی الآن زندگی میکرده از دنیا و زندگی خسته بوده چه برسه به مای بخت برگشته که در این دوره و زمونه پر سرو صدا و استرس زندگی میکنیم

بعد گفتم:نه بابا عرفا و شعرا هنوز هم متوجه زیر و زبر اشعار لسان الغیب-منظورم حافظه-نشده اند من نوعی که جای خود دارم....

اما از این موضوع هم غافل نبودم که جناب حافظ عاشق هم بوده.....عاشق کی؟خدا میدونه...اما خیلی ها-از جمله خودم-اعتقاد سخت دارن که عاشق خدا بوده و این امر قاطع هست که ایشون حافظ کل قرآن و تمامی اشعارش رنگ و بویی از قرآن داره....

خلاصه نمونه بارز عشق در دنیا حافظه گرچه معاصرین ما ادعای عشق دارن و فرنگی ها هم یک روز برای عشق در نظر گرفتن که اسمشو گذاشتن ((ولنتاین))_که همتون یک سال آزگار منتظر این روزید تا به اصطلاح عشقتون یه مجسمه لاو بدین-واین روزو به فال نیک میگیرن و این روزو با عشقشون حال میکنن.....

خلاصه بیخیال فال شدم و اومدم که این مطالبو در اختیارتون بذارم و بگم منو و حافظو و.....رو بیخیال شیدو ولنتاینو بچسبییییییییییییید.....

سعی کنید خوش بگذره