سلام

زندگی بر من بیچاره هرچه خواست آورد...

اما...

من زنده ام و نفس میکشم

نفس هایی خسته به امید وصال تو....

...دوستان ناگهان تصمیم گرفتم که وبلاگ جدیدی با همین مضمون درست کنم و بعد از مدتی این وب رو حذف کنم...

اگه روی لینک زیر کلیک کنی و به وبلاگ جدیدم بیای خالی از لطف نیست... mylove.loxblog.com

عشق اگر با تو بیاید به پرستاری من                    شب هجران نکند قصد دل آذاری من

روزگاری که روان رونق بازارم بود                          تو نبودی که بیایی به خریداری من

طبیبا دردسرم کن که من بیمار هجرانم               به دارو احتیاجی نیست سخت محتاج دیدارم

نا ز آن پاک دلانیم که ز کس کینه نداریم               یک شهر پر از دشمن و یک دوست نداریم

در کشور ما شهریست به نام عشق ورشته کوهی است به نام عاشق ورودیست به نام صفا که میریزد به دریای وفا هرکس بی وفایی کند دریا اورا میبلعد

ميدوني غم عشق چيه ؟ اصلا مگه ميشه تو عشق هم غم باشه ؟

بدترين درد دنيا که ميگن درد عاشقيه دروغه . ميدوني بدترين درد چيه ؟ غم عشقه.

غم عشق يعني تموم روز به فکر عشقت باشي .

غم عشق يعني انتظار بي پايان .

غم عشق يعني لحظه جدايي .

غم عشق يعني چشم هميشه گريان.

غم عشق يعني يک عمر در حسرت سوختن .

غم عشق يعني خداحافظ براي هميشه .

غم عشق يعني کسي رو دوست داري و بهش نميرسي . هيچ وقت هيچ زمان .

يادت باشه هيچ وقت و هيچ زماني عاشق نشي . اگه شدي دعا کن غم عشق رو

چهره ها را نگاه می کردی

خنده ای زورکی نقابت بود

مثل یک بره ای که ترسیده

خنده ات دفع اضطرابت بود




آنطرف دخترک نمی آورد

غنچه ای را که انتخابت بود

زجر او وجه اشتراکی داشت

مثل کابوس لای خوابت بود




چهره ها را نگاه می کردی

چهره هایی که آشنایت نیست

توی ذهنت مرور می کردی

گام هایی که پا به پایت نیست




فال یک بوسه را قناری چید

بوسه ای را که در هوایت نیست

داد او را به دست بارانی

برد شانسی که از برایت نیست




چهره ها رانگاه می کردی

چهره هایی که استخوانی بود

کنج مخروبه های وحشتناک

ترس از مرگ ناگهانی بود




عشق دیروز تو سری خورده

رگ دستان و ناتوانی بود

فحش هایی که لعنتی گم شو

پشت ابراز مهربانی بود




چهرها را نگاه می کردی

پشت دیوارهای دلتنگی

بحثهایی که خواب را دزدید

توی فنجان قهوه -پر رنگی




گاو مشکی که عشق را بلعید

لکه بینی ِ داغ فرهنگی

دیدبانی ِقلب طوفانی

عشق شاید به چند فرسنگی . . . !




چهره ها را نگاه می کردی

روی آوارها کلاغی بود

خسته از مغزهای دودآلود

مرگ گلها حصار باغی بود




اشکهایی که خشک می ترکید

روی قبر جهان چراغی بود

حرفهای نگفته ای می خورد

دل شوریده ای که یاغی بود